Seit Jahrzehnten verfolgen wir die ausgewogene Berichterstattung des SPIEGEL zu Griechenland, so auch zuletzt das Interview mit Premierminister Papandreou. In Anknüpfung daran möchten wir unserer Besorgnis zur gegenwärtigen Verschlechterung der deutsch-griechischen Beziehungen Ausdruck geben.

Unbestritten ist die Verantwortung der Athener Regierungen und ihrer Klientelen an Misswirtschaft und daraus resultierender hoher Staatsverschuldung, die das Land zum Spielball internationaler Spekulationshaie machte – mit Auswirkungen für EU-Partner und die Gemeinschaft als ganzes.

Mitschuld sind allerdings auch gewisse EU-Instanzen, die etwa bei den geschönten Wirtschaftsdaten der letzten Regierung ihre Kontrollfunktion (aus welchen Gründen auch immer) vernachlässigten. Zudem drängen die Champions der Rüstungsexporte -Frankreich und insbesondere die Bundesrepublik- Griechenland zu weiteren Waffenkäufen und stürzen es tiefer in die Schuldenspirale, anstatt durch energische Vermittlung die Kriegsgefahr in der Ägäis zu bannen. Allein dadurch würde das Budgetdefizit Athens (sowie Ankaras) um einige Prozent fallen – ebenso aber die Profite diverser Rüstungskonzerne und die Beschäftigungsquoten in den Herstellerländern. Gerade die deutsche Exportwirtschaft hält traditionell die Spitzenposition in Hellas - auch in Branchen wie Pharma, Auto- und Maschinenbau. Die Geschäfte der Elektrotechnik (Siemens!) liefen ebenfalls “wie geschmiert”… Dabei kassierten einige griechische Funktionsträger zugunsten deutscher Interessen dicke “Provisionen” - zum Schaden des griechischen Staats und Steuerzahlers. Das Volk muss nun die Rechnung zahlen und erklärt dennoch –Meinungsumfragen zufolge- zu 65% seine Bereitschaft, die dafür erforderliche rigorose Sparpolitik mitzutragen.

Kontraproduktiv – bei den Betroffenen sowie auf dem Kreditmarkt- ist es jedoch, wenn viele Kritiker im europäischen Glashaus publikumswirksam Steine auf die Griechen werfen. Insbesondere in Deutschland, scheint die Schelte der “pigs”, des “Volks der Faulenzer und Betrüger”, in Medien, blogs und politischen Zirkeln- ein neuer Sport geworden zu sein, wobei in Griechenland traumatische Erinnerungen an die Okkupation 1941-44 hochkommen, als die deutsche Besatzungspolitik als Folge eben solcher ethnischen Stereotype weiter brutalisiert wurde.Obwohl Griechenland von allen besetzten, nicht-slawischen Laendern die höchsten Verluste an Menschen und Material verzeichnete, zeigten sich die Griechen versöhnlicher als alle anderen Kriegsgegner, so bei der frühen Rückgabe der Kulturinstitute. Dennoch leistete die Bundesrepublik nur minimale Entschädigungen und keine juristische Aufarbeitung der Kriegsverbrechen. Alle deutschen Regierungen weigerten sich über die - sogar vom NS-Staat anerkannte und von der Zeitgeschichtsforschung bestätigte - Rückzahlverpflichtung der “Besatzungs-Anleihe” in Milliardenhöhe auch nur zu verhandeln. Die meisten Deutschen verdrängen diese unbequemen Fakten oder kennen sie gar nicht - anders wäre die Häme der schrecklichen Vereinfacher in manchen Medien nicht zu verstehen. Deren “antigriechische Meinungsmache” weckt aber bei nicht wenigen Griechen überwunden geglaubte antideutsche Ressentiments mit gefährlichen Konsequenzen.

Die Unterzeichneten, stellvertretend für viele andere, empfinden Deutschland bzw. den deutschsprachigen Raum als ihre zweite (geistige) Heimat, wo sie viele Jahre, auch über ihr Studium hinaus, gelebt haben und in den Jahren der Militärdiktatur 1967-74 echte Solidarität erfuhren – auch seitens namhafter Deutscher, von Böll bis Brandt.

Nun appellieren wir an die akademische Welt, die Politiker, die öffentliche bzw. die veröffentlichte Meinung Deutschlands, dem vielfach bedrängten Griechenland wiederum solidarisch beizustehen.

Eine Festigung der griechischen Position in der groβen europäischen Familie ist für alle Beteiligten von Nutzen.

Εδώ και δεκαετίες παρακολουθούμε τις καλοζυγισμένες αναφορές του περιοδικού Spiegel για την Ελλάδα, καθώς και πρόσφατα τη συνέντευξη του Πρωθυπουργού Γ. Παπανδρέου. Με αφορμή τη συνέντευξη αυτή θα θέλαμε να διατυπώσουμε την ανησυχία μας για την πρόσφατη επιδείνωση των ελληνο-γερμανικών σχέσεων.

Αδιαμφισβήτητες είναι οι ευθύνες των τελευταίων κυβερνήσεων της Αθήνας και των παρατρεχάμενών της για το συνακόλουθο υψηλό δημόσιο χρέος, το οποίο αποτέλεσε μπαλάκι των διεθνών κερδοσκόπων, με αντανάκλαση και στους εταίρους της Ε.Ε. γενικότερα.

Συνυπεύθυνοι είναι επίσης και κάποιοι παράγοντες των Βρυξελών, οι οποίοι κατά τους οικονομικούς ελέγχους δεν αντελήφθησαν τα «ωραιοποιημένα» οικονομικά στοιχεία αγνοώντας και τον ελεγκτικό τους ρόλο.

Επιπλέον, πιέζουν οι πρωταθλητές των εξαγωγών των εξοπλισμών –Γαλλία και ιδιαίτερα η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας– την Ελλάδα για περαιτέρω αγορές οπλικών συστημάτων και την ωθούν βαθύτερα στον «κυκεώνα» του χρέους, αντί να συμβάλουν στη διασφάλιση των ελληνικών συνόρων και να αποτρέψουν το ενδεχόμενο σύρραξης στο Αιγαίο. Με τον τρόπο αυτό θα μπορούσε το έλλειμμα της Αθήνας (καθώς και της Άγκυρας) να μειωθεί, καθώς όμως και τα κέρδη των αμυντικών κολοσσών, αλλά και οι δείκτες απασχόλησης στις χώρες παραγωγής. Συγκεκριμένα η γερμανική εξαγωγική οικονομία κρατεί παραδοσιακά την κορυφαία θέση στην ελληνική αγορά, καθώς και σε τομείς της Φαρμακο-, Αυτοκινητο-βιομηχανίας και της βιομηχανίας μηχανολογικού εξοπλισμού. Ιδιαίτερα οι δουλειές της ηλεκτροτεχνικής βιομηχανίας (Siemens!) κυλούσαν «καλολαδωμένες»… Παράλληλα, κάποιοι ελληνικοί μεσάζοντες εξασφάλιζαν παχυλές προμήθειες, βλάπτοντας το ελληνικό Δημόσιο και τον έλληνα φορολογούμενο. Και ο λαός πρέπει τώρα να πληρώσει το λογαριασμό. Παρ’ όλα αυτά βάσει δημοσκοπήσεων στηρίζει σε ποσοστό 65% την πολιτική αυτή της λιτότητας.

Είναι αντιπαραγωγικό – τόσο για τους πληγέντες όσο και για την πιστωτική αγορά –πολλοί κριτικοί να λιθοβολούν το ευρωπαϊκό γυάλινο οικοδόμημα. Ιδιαίτερα στη Γερμανία, φαίνεται ότι ο χαρακτηρισμός των «PIIGS (Portugal Irland Italy Greece Spain)» (γουρούνια στην αγγλική) του «έθνους των τεμπέληδων και των απατεώνων» σε ΜΜΕ, σε μπλογκ και σε πολιτικούς κύκλους εξελίσσεται σε ένα καινούργιο σπορ, ενώ ταυτόχρονα στην Ελλάδα αναδύονται τραυματικές μνήμες από τη γερμανική κατοχή του 1941-44, όταν η γερμανική πολιτική της κατοχής ως συνέπεια ενός κοινωνικού στερεότυπου εξελίχτηκε ακόμα πιο κτηνωδώς.

Αν και η Ελλάδα υπέστη από όλους τους κατεχόμενους τις μεγαλύτερες ζημιές σε ανθρώπινο δυναμικό, αλλά και σε υλική υποδομή, οι Έλληνες αναδείχτηκαν πιο συμφιλιωτικοί από όλους τους αντιπάλους στον πόλεμο (πχ. συμφώνησαν στην επιστροφή πολιτιστικών ιδρυμάτων όπως η Γερμανική Αρχαιολογική Σχολή και η Γερμανική Ακαδημία). Παρ’ όλα αυτά η Γερμανική Δημοκρατία επιβαρύνθηκε με τις μικρότερες δυνατές αποζημιώσεις και δεν ενεπλάκη σε καμία δικαστική διαμάχη για το πολεμικό έγκλημα του Εθνικοσοσιαλιστικού κράτους.

Όλες οι γερμανικές κυβερνήσεις αρνήθηκαν πεισματικά ακόμα και να συζητήσουν το ενδεχόμενο της καταβολής αποζημιώσεων για τα εγκλήματα της διεθνώς αναγνωρισμένης περιόδου του Εθνικοσοσιαλιστικού κράτους. Οι περισσότεροι Γερμανοί απωθούν από το μυαλό τους αυτά τα δυσάρεστα περιστατικά ή παντελώς τα αγνοούν. Διαφορετικά δεν θα μπορούσε να γίνει κατανοητή η λοιδορία των Ελλήνων από κάποια γερμανικά ΜΜΕ. Τα λόγια αυτών των «ανθέλληνων χειραγωγών της κοινής γνώμης» ξυπνούν σε αρκετούς Έλληνες αντιγερμανικά αισθήματα, τα οποία ως τώρα θεωρούσαμε πως ανήκουν στο παρελθόν, με επικίνδυνες συνέπειες.

Οι κάτωθι υπογεγραμμένοι, οι οποίοι εκπροσωπούν και πολλούς άλλους, νιώθουν την Γερμανία και συγκεκριμένα τον γερμανόφωνο ευρύτερο χώρο ως δεύτερη (πνευματική) τους πατρίδα. Και μάλιστα, όταν αυτοί πολλά χρόνια πριν, ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια των σπουδών τους και μετά, έχοντας βιώσει και τα προβλήματα κατά τα χρόνια της δικτατορίας 1967 -1974 γνώρισαν την αλληλεγγύη και από πλευράς διακεκριμένων Γερμανών, από τον Mπελ μέχρι τον Μπραντ. Τώρα κάνουμε έκκληση στον ακαδημαϊκό κόσμο, τους πολιτικούς, τα ΜΜΕ, την κοινή γνώμη της Γερμανίας, να σταθούν αλληλέγγυοι ξανά στην πολλαπλώς θιγόμενη και ταλανιζόμενη Ελλάδα.

Μια ενδυνάμωση της ελληνικής θέσης στην μεγάλη ευρωπαϊκή οικογένεια είναι χρήσιμη για όλους όσοι συμμετέχουν σε αυτή.